Πολιτικός Πολιτισμός και Καπιταλιστική Παγκοσμιοποίηση

Η εργασία αυτή ξεκινάει απ’ την αντίληψη ότι η ενότητα άνθρωπος – κοινωνία – φύση αποτελεί σύστημα, ότι η ίδια είναι η συμπύκνωση του παγκόσμιου πολιτισμού και ότι συνιστά πολιτισμική κατηγορία αυτοτελή, όντας στην κορυφή της κλίμακας των αξιών στον κόσμο. Συμμερίζεται επίσης η ίδια την θέση ότι η εν λόγω ενότητα-αξία, η ιστορία, υπερβαίνει τις δυνατότητες του αστικού συστήματος διαχείρισης, με την δε αιχμή αυτού, την αγγλοσαξονική σχέση και ειδικά την αιχμή της, το ΣΒΣ-NSA, την προϊστορία, αυτή βρίσκεται σε οξύτατη σύγκρουση. Η ουσία αυτής της σύγκρουσης έγκειται στο ότι επιχειρείται υπαγωγή της εν λόγω αξίας στην αγγλοσαξονική σχέση και σε ομώνυμη ευγονοποίηση, η οποία εκδηλώνεται: Πρώτον, η αγγλοσαξωνική σχέση λιγοστεύει τον πολιτισμό, καθιστώντας το σύστημα άνθρωπος-κοινωνία-φύση Άμλετ μπροστά στην πυρηνική Αποκάλυψη, «την ασφάλεια» που παρέχει το δίδυμο SDI-NMD. Απομειώνει επίσης την υλική βάση του πολιτισμού, πρωτίστως τη βιομηχανία και μαζί το εποικοδόμημα, την έννοια της κυριαρχίας: Τόσο στο καπιταλιστικό, καθιστώντας την αστική τάξη, τον βιομηχανικό της πυρήνα και τον πολιτικό της εκπρόσωπο περιττούς στην εθνο-κρατική τους μορφή, με τα συντηρητικά κόμματα χωρίς τον ιστορικό τους ρόλο και σε αναζήτηση νεοταξικής μετάλλαξης∙ όσο και στο σοσιαλιστικό, στερώντας απ’ τον φορέα του, την εργατική τάξη, τον επαναστατικό βιομηχανικό της πυρήνα, κι αφήνοντάς την επίσης χωρίς τον αντίστοιχο ρόλο, στον δρόμο της δικής της μετάλλαξης. Δεύτερον, εκδηλώνεται το ίδιο σε δύο κορυφαίες αντιστάσεις απέναντι στην ευγονοποίηση: Εκείνη του πολιτισμικού στοιχείου κράτος, το οποίο ως πατριωτισμός-πατρίδα «δεν έχει ολοκληρώσει το ιστορικό του τραγούδι» και αμύνεται, με καταβολές στις ήττες του ΣΒΣ-NSA στη νεο-μακαρθική περίοδο, νομοτελειακά και στα δύο του σύμβολα, την εξουσία και το δολάριο. Κι αυτή του πολιτισμού της Σ.Ε. που ως συμμαχία Ρωσίας-Κίνας και ως ΝΕΠ ή «ένα κράτος δύο συστήματα», αγγίζει την Λ. Αμερική, την «αυλή» και την αυγή της αγγλοσαξονικής σχέσης, το Δ.Μ. και την Θ.Σ. Τρίτον και σε ελληνική εκδοχή: το πολιτισμικό παρελθόν, συμβολικά το τρίγωνο Ακρόπολη – Αφαία – Ολυμπία, το εγγυώνται οι πυλώνες της Δύσης ΝΑΤΟ-ΕΕ, με το τρίγωνο Άκτιο – Κοζλοντούι – Σούδα, αξιοπιστίας όμοιας μ’ εκείνη της 11.09.2001. Το παρόν σφραγίζεται με την απόσυρση-«χωματερή», πρωτίστως με την αποβιομηχάνιση. Ενώ το μέλλον εναποτίθεται στον πολιτισμό, έτσι όμως που στη μεν πολιτική του συνιστώσα ο γενιτσαρισμός και ο φαναριωτισμός δίνουν θέση στον πραιτοριανισμό, στη δε παιδεία η ελληνική γλώσσα μπαίνει σε καθεστώς αγγλοσαξονικής ευγονοοποίησης απ’ την πρώτη πλέον βαθμίδα.