Παιδιά του Πολέμου

«Η Έλις εξακολουθεί να αποτελεί μια σημαντική φωνή ηθικής και κοινωνικής συνείδησης…»
Kirkus

«Κάποιοι νομίζουν πως αν είσαι από το Ιράκ και ζεις ακόμη, τότε δεν έχεις πια προβλήματα. Δεν μπορούν να διακρίνουν άλλου είδους δυσκολίες. Για παράδειγμα, ολόκληρο αυτό το κτίριο είναι γεμάτο Ιρακινούς, αλλά δεν μιλάμε μεταξύ μας. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Ο πόλεμος την κατέστρεψε και αυτήν», Χίμπα, 16 χρόνων.

«Έγιναν πολλές εκρήξεις αυτοκινήτων στην περιοχή μας. Κάθε πρωί σηκωνόμασταν και μαθαίναμε ότι και ακόμα ένας είχε σκοτωθεί με άγριο τρόπο. Οι φίλοι μου κι εγώ μιλούσαμε γι’ αυτό. Θεωρούσαμε ότι ολόκληρος ο κόσμος είχε τρελαθεί», Γιαμάν, 13 χρόνων.

«Μείναμε στο καμπ προσφύγων για τέσσερα χρόνια. Αυτή ήταν η ζωή μου: σκηνές, βρομιά και άνθρωποι ολόγυρα. Τελικά, ήρθαμε στον Καναδά. Περιπλανηθήκαμε πολύ εδώ, προσπαθώντας να βρούμε το σωστό μέρος για να ζήσουμε, όπου θα μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Ακόμα με λένε τρομοκράτη. Τα παιδιά λένε: “Μην τα βάζεις μαζί του γιατί θα σου ανατινάξει το σπίτι’”», Ρ., 18 χρόνων.