Αφηγηματικές Τεχνικές

Στη λογοτεχνία δεν έχει τόσο σημασία το τι θα πεις, όσο το πώς θα το πεις. Σε μια ακραία οξύμωρη διατύπωση, θα λέγαμε κι εμείς ότι “το μέσο είναι το μήνυμα”. Στην μελέτη αυτή ο συγγραφέας επιχειρεί να ανιχνεύσει τις διάφορες τεχνικές αφήγησης, έχοντας ως αφετηρία το πεζογραφικό και θεατρικό έργο πέντε νεοελλήνων συγγραφέων: του Κώστα Μουρσελά, του Παύλου Μάτεσι, του Γιώργου Σκούρτη, του Γιάννη Ξανθούλη και του Γιώργου Μανιώτη. Τέτοιες τεχνικές είναι π.χ. τα παιχνιδίσματα με το χρόνο, όπως οι αναδρομές και οι προσημάνσεις, και οι υφολογικές νησίδες, όπως οι μεταφορές και οι μετωνυμίες. Ως κύριο θεματικό άξονα στις σύγχρονες ελληνικές λογοτεχνικές αφηγήσεις επισημαίνει το δίπολο συμβιβασμού / μη συμβιβασμού, και ως κύριους τύπους τον μικροαστό, ενσάρκωση του συμβιβασμού, και τον περιθωριακό, εκπρόσωπο του μη συμβιβασμού. Τέλος, θίγονται θέματα όπως ο μεταμοντερνισμός, το γκροτέσκο, οι τεχνικές προσωπογράφησης, οι περιγραφές κ.ά.