Ο Νίκος Μάργαρης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1922. Φοίτησε στο Γυμνάσιο Αμαλιά­δας. Από το 1941 άρχισε την αντιστασιακή του δράση, όταν με άλλους μαθητές και φοιτητές δημιούργησαν τις πρώτες οργανώσεις αντίστασης στην περιοχή και στη συνέχεια την ΕΠΟΝ Ηλείας. Βγάζει την παράνομη εφημερίδα Φλόγα στην Αμαλιάδα στα τέλη του 1942, κατά εκτιμήσεις την πρώτη αντιστασιακή εφημερίδα της Πελοποννήσου. Στη διάρκεια της Κατοχής εργάζεται μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ σαν δημοσιογράφος, στο παράνομο τυπογραφείο Πελοποννήσου, στην εφημερίδα Σάλπισμα της ΕΠΟΝ Ηλείας και στην εφημερίδα Μαχητής του ΕΑΜ μέχρι την απελευθέρωση. Ακολουθεί εποχή διώξεων, συλλήψεων, δικών, μέχρι τα τέλη του 1946. Καλείται στην Πάτρα, και αναλαμβάνει το τοπικό ρεπορτάζ της Ελεύθερης Αχαΐας. Το καλοκαίρι του 1947 ως στρατιώτης οδηγείται στη Μακρόννησο, όπου για τρία χρόνια καταγράφει τη ζωή των εκτοπισμένων, υλικό που θα χρησιμοποιηθεί σαν βάση για τη συγγραφή της Ιστορίας της Μακροννήσου, που θα εκδοθεί πολύ αργότερα, το 1966. Το 1950 μεταφέρεται στο στρατόπεδο εξορίστων του Αγίου Ευστρατίου, όπου και έμεινε μέχρι το 1960 με 18 μήνες άδεια ενδιάμεσα. Ο Νίκος Μάργαρης υπήρξε και αυτοδίδακτος μουσικός. Έγραψε περί τα 40 τραγούδια. Στον Αϊ-Στράτη δημιούργησε τη χορωδία εξορίστων με 80 φωνές, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πολιτιστική δραστηριότητα του στρατοπέδου σε όλη τη δεκαετία 1950-60. Από το 1960 μέχρι λίγα χρόνια πριν το θάνατό του εργάστηκε μαζεύοντας υλικό για την Αντίσταση και τους τόπους εξορίας, που το περισσότερο είναι ανέκδοτο. Επιμελήθηκε τη «Λευκή Βίβλο» του ΕΑΜ και εξέδωσε την ιστορία της 10ης Μεραραχίας του ΕΛΑΣ Δυτικής Μακεδονίας και τη βιογραφία του Ευριπίδη Μπακιρτζή. Πέθανε πρόσφατα, τον Ιούλιο του 2004.