γεννήθηκε στην Καλλιθέα Αττικής το 1944. Απόφοιτος του Κολλεγίου Αθηνών (1962), σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και μετεκπαιδεύτηκε στη μαθηματική στατιστική στο Πανεπιστήμιο Παρισίων VI (1968-1971). Σταδιοδρόμησε ως ελεύθερος επαγγελματίας σε μελέτες και επιβλέψεις, και ως στατικός σύμβουλος σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, με τρία πρώτα και ένα δεύτερο βραβείο.
Εργάστηκε παράλληλα ως καθηγητής ΤΕΙ (1974), ως ΕΔΠ Πανεπιστημίου Πάτρας (1975-1976), ως διευθύνων σύμβουλος και διευθυντής της κατασκευαστικής εταιρείας ΑΔΕΚ Α.Ε. Ρόδου-Χάλκης (1985-1987) και στις τεχνικές και διοικητικές υπηρεσίες του Ε.Μ. Πολυτεχνείου (από το 1977 έως το 2007), όπου έφθασε στη θέση του Γενικού Γραμματέα του Ιδρύματος. Εξελέγη πρόεδρος ΕΔΠ Πάτρας, αντιπρόεδρος συλλόγου διοικητικού προσωπικού ΕΜΠ, μέλος της Συγκλήτου ΕΜΠ, μέλος της Αντιπροσωπείας και του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Τεχνικού Επιμελητηρίου, το οποίο εκπροσώπησε σε διάφορους οργανισμούς εντός και σε διάφορα fora εκτός Ελλάδας. Στο τελευταίο έτος του Πολυτεχνείου τον βρήκε η δικτατορία, που έμελλε να σφραγίσει τη μετέπειτα ζωή του, στρέφοντάς τον στην Αριστερά: από τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις στο Παρίσι και την Κατάληψη του Πολυτεχνείου (Νοέμβριος 1973) μέχρι την ανανεωτική Αριστερά στην Ελλάδα.
Μέλος του ΚΚΕ Εσωτερικού, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και υποψήφιος βουλευτής του Συνασπισμού. Αν και αποχώρησε από τον Συνασπισμό το 2003, συνεχίζει την αρθρογραφία που ξεκίνησε το 1997 στην εφημερίδα /Αυγή/, στη στήλη «Άνθρωποι και Δικαιώματα» κάθε Σάββατο. Αυτή η αρθρογραφία τού χάρισε το βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας Αμπντί Ιπεκτσί. Η δραστηριότητα που κατεξοχήν τον σημάδεψε ιδεολογικά είναι η Διεθνής Αμνηστία, της οποίας είναι μέλος από το 1980, έχοντας χρηματίσει γενικός γραμματέας, υπεύθυνος Τύπου και από το 1997 διευθυντής του περιοδικού /Μαρτυρίες/.