Η Αγριόπαπια

ΡΕΛΛΙΝΓΚ [προς τον ΓΚΕΓΚΕΡΣ]: Συγγνώμη…, μα εσείς ο ίδιος δεν κουβαλάτε αυτή τη μαυρίλα από τα ορυχεία κειπάνω;
ΓΚΕΡΓΚΕΡΣ: Εσάς, σας έρχεται πολύ βολικό να βαφτίζετε βρόμα καθετί που φέρνω εγώ στο σπίτι…
ΡΕΛΛΙΝΓΚ (πλησιάζοντάς τον): Ακούστε, κύριε Βέρλε νεώτερε, έχω τη βάσιμη υποψία ότι εσείς εξακολουθείτε ακόμα να φυλάτε καλά καταχωνιασμένο στις τσέπες σας, δίχως να βάζετε στάλα νερό στο κρασί σας, εκείνο το “απόλυτο Ιδανικό” σας…
ΓΚΡΕΓΚΕΡΣ: Όχι,… το έχω πάντα στην ψυχή μου…
ΡΕΛΛΙΝΓΚ: Έχετε το όπου στο διάολο θέλετε, αλλά θα σας συνιστούσα μη μας πουλάτε τέτοια – τουλάχιστον όσο είμ’ εγώ εδώ…
[Απ’ την κορύφωση του διαλόγου, στην Τρίτη Πράξη, ανάμεσα στον “ιδεαλιζόμενο” τώρα Γκρέγκερς, και τον ανατρεπτικό γιατρό Ρέλλινγκ, που ενσαρκώνει θέσεις και ιδέες του δημιουργού.]