Τεκτονική και Οικοδομική Κατά Πλάτωνα

O λατινόφωνος Βιτρούβιος, συγγραφέας του De Architectura, του πρώτου διασωθέντος κειμένου περί της αρχιτεκτονικής των Ελλήνων και των Ρωμαίων, διαβάζει κλασικούς. Aνοίγει τον δρόμο της Επιστημολογίας της Αρχαίας Ελληνικής Αρχιτεκτονικής και ευρύτερα εκείνης των Επιστημών του Χώρου των ιστορικών περιόδων που ακολουθούν. Στη μελέτη ερευνάται η πλατωνική συνεισφορά στους επιστημολογικούς προβληματισμούς του Βιτρουβίου. Ο όρος ἀρχιτεκτονικὴ είναι αμάρτυρος στα κείμενα του Φιλοσόφου. Συνεπώς, τούτο επιχειρείται μέσω σχολίων και σημειώσεων στα αποσπάσματα των πλατωνικών κειμένων που περιέχουν τους όρους ἀρχιτεκτονικόν, ἀρχιτέκτων και τους λοιπούς σχετικούς. Συναρτώνται με τα αρχιτεκτονικά πράγματα της εποχής του, με δύο έννοιες επιστημολογικού ενδιαφέροντος (πρᾶξις και γνῶσις), με το ζεύγος κτᾶσθαι μίαν τέχνην/πάντα ἐπίστασθαι (και τα συναφή ζεύγη) και την ἀρετήν. Ο Πλάτων χρησιμοποιεί την τεχνική αναλογία, υποτάσσει τα τεχνικά παραδείγματά του στα θέματα της Ηθικής, στοχεύει στην Ηθική. Βεβαίως ο αναγνώστης –αν δεν έχει διαβάσει Popper– κλείνει το βιβλίο με το ερωτηματικό: γιατί εκτός από την αμάρτυρον ἀρχιτεκτονικήν, ο Πλάτων στις αναφορές του στον αθηναϊκό δομημένο χώρο προσπερνά αυτό που –τότε και σήμερα– ο καθείς προσέχει ατενίζοντας τον Βράχο;