Τραγωδία

Ο ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟΣ ΝΕΑΡΟΣ

Αξιότιμοι κύριοι!
Για … για μια στιγμή!…
Αξιότιμοι κύριοι,
για… και πριν να με πιάσουμε λυγμοί…
Εσείς, κύριε! Κι εσείς!
Κι εσείς, κύριε ποιητά,
που κανέναν δεν μισείς,
για πείτε μου, κύριοι, να χαρείτε,
χωρίς κοσμητικά,
χωρίς τα λόγια να μασάτε ελάτε πείτε,
για πείτε, κύριοι,
για πείτε μου, αρχοντάδες
εδώ είν’ που θεν οι αλητήριοι
να κάψουνε, να πυρπολήσουν τις μανάδες;