Ένα Σχολείο για Όλους

Εάν ο 20ος αιώνας προσδιορίστηκε από την αναγνώριση του δικαιώματος κάθε παιδιού να εκπαιδεύεται, ο 21ος αιώνας θα σηματοδοτηθεί από τη δόμηση του “Σχολείου για Όλους”. Σε ένα τέτοιο σχολείο, -στο Σχολείο για Όλους-, εκπαιδεύονται από κοινού, ανεξαρτήτως της όποιας νοητικής, σωματικής, ψυχικής, γλωσσικής ή άλλης κατάστασής τους, όλα τα παιδιά της γειτονιάς, όπως παραδείγματος χάριν τυπικώς αναπτυσσόμενα παιδιά, παιδιά με αναπηρία, παιδιά των φαναριών, αλλοδαπά παιδιά, τσιγγανόπουλα, χαρισματικά παιδιά, κ.ά., ώστε να αποκτήσουν ικανότητες και να αναπτύξουν δεσμούς που θα τους επιτρέψουν αργότερα, ως ενήλικοι πολίτες, να συνεργάζονται στο παιχνίδι της κοινωνικής διαπραγμάτευσης.
Με δεδομένο ότι η υλοποίηση κάθε εκπαιδευτικής πρότασης προϋποθέτει τη συναίνεση του εκπαιδευτικού, στόχος της παρούσας ερευνητικής προσπάθειας είναι να παρουσιάσει τις απόψεις εκπαιδευτικών της χώρας μας αναφορικά με τη συνεκπαίδευση. Επιπρόσθετα, υιοθετώντας τη θέση ότι κάθε θεωρητική ή ερευνητική εργασία οφείλει να καταλήγει σε εφαρμόσιμες προτάσεις, αναλύονται με βάση συγκεκριμένες ενότητες από τα νέα σχολικά εγχειρίδια του δημοτικού σχολείου, σχέδια διδασκαλίας για τάξεις συνεκπαίδευσης μαθητών με και δίχως αναπηρία.
Ειδικότερα, η εργασία αυτή διαρθρώνεται σε τρία μέρη: Στο Πρώτο Μέρος -το θεωρητικό πλαίσιο- παρουσιάζεται μια ιστορική ανασκόπηση του θεσμού της ένταξης-συνεκπαίδευσης στη χώρα μας, προσδιορίζονται οι έννοιες “αναπηρία” και “συνεκπαίδευση”, επισημαίνεται η αναγκαιότητα αποτύπωσης των στάσεων των εκπαιδευτικών όσον αφορά στη συνεκπαίδευση και καταγράφονται συνοπτικά τα αποτελέσματα σχετικών ερευνών. Στο Δεύτερο Μέρος -το ερευνητικό πλαίσιο- προσδιορίζονται ο στόχος της έρευνας, το ερευνητικό εργαλείο καθώς και το δείγμα της έρευνας, παρουσιάζονται τα αποτελέσματα και ακολουθεί σχολιασμός των ευρημάτων. Στο Τρίτο Μέρος -το πρακτικό πλαίσιο- περιγράφονται μοντέλα συνεκπαίδευσης και προτείνονται αναλυτικά σχέδια διδασκαλίας που μπορούν να εφαρμοστούν στο σημερινό ελληνικό σχολείο.