Η Αναπαραγωγή των Κοινωνικών Τάξεων μέσα από τους Σχολικούς Μηχανισμούς

Η κοινωνική αριθμητική έχει εδώ και δεκαετίες δείξει το μέγεθος των ανισοτήτων στο σχολείο. Εξακολουθεί η ίδια να διαπιστώνει ότι, παρά τις παρεμβατικές πολιτικές εξίσωσης των ευκαιριών που ήγειραν οι επισημάνσεις της κυρίως στα ανεπτυγμένα κράτη, αυτές οι ανισότητες όχι μόνο εξακολουθούν να υπάρχουν αλλά και διευρύνονται. Το σχολείο μετέχει στην αναπαραγωγή και τη νομιμοποίησή τους: οι μαθητές έχουν άνισες επιδόσεις και διαφοροποιημένες διαδρομές ανάλογα με την πολιτισμική (μειονότητες) ή πολιτιστική (κοινωνικές τάξεις) «απόστασή» τους απ’ αυτό. Η παρούσα έρευνα ανιχνεύει και αναδεικνύει τις διαφορετικές και διαμορφοποιητικές επιπτώσεις στις επιδόσεις και στις σχολικές καριέρες των μαθητών, της γεωγραφικής «απόστασης», που διασταυρώνεται με την πολιτιστική, των τόπων κατοικίας των μαθητών από το σχολείο μέσης εκπαίδευσης και από την πιο κοντινή πόλη. Όσο πιο μεγάλη είναι αυτή η «απόσταση» τόσο μειώνονται οι πιθανότητες καλής επίδοσης και μακρόχρονης φοίτησης στο σχολείο και αντιστρόφως. Το φαινόμενο αποδίδεται από0 τη νομιμοποιητική ιδεολογία στην αντικειμενική αναγκαιότητα των πραγμάτων, όμως φαίνεται πως, ως ένα βαθμό, είναι και προϊόν διαχρονίας πολιτικής επιλογής, που σχετίζεται με τη σύγκρουση συμφερόντων των κοινωνικών δυνάμεων.